Schefferweetjes 4
Afbeelding: (detail) Ary Scheffer-Studie voor 'De vrouwen van Souli'- vrouw en meisje die zich in een afgrond storten. DM
Tegen het jaar 1830 had Ary Scheffer zijn leven goed op de rit. Steeds meer rijke burgers en aristocraten lieten zich graag door hem vereeuwigen. De hertog van Orléans trok hem aan als tekenleraar voor zijn kinderen. De tijd van complotten was voor Ary voorbij. Wel maakte Ary naast vele portretten ook nog werk dat verwees naar de vrijheidsstrijders van ver weg (de Griekse opstand tegen de Turken) of lang geleden (Jeanne d’Arc en haar strijd tegen de Engelsen). Ook dat gooide hoge ogen. De aartsconservatieve Karel X die in 1824 op de troon kwam, had voor Ary weerzinwekkende ideeën, maar de vorst kocht in 1828 wel Ary’s beroemdste historiestuk, Les femmes souliotes. In de Griekse stad Souli zag in het jaar 1803 een groep vrouwen en kinderen de pasja van Janina naderen, de vazal van de Turkse sultan. Liever dan in zijn handen te vallen lieten ze zich van de rotsen te pletter vallen. Het stuk maakte diepe indruk in de Parijse Salon en hangt ook nu nog in het Louvre. De heftige emoties van dit stuk passen helemaal in de Romantiek die in deze jaren wel een hoogtepunt bereikte.
Nu Ary zo goed verdiende, kon hij ook op stand gaan wonen. Hij betrok met zijn moeder het prachtige huis aan de Rue Chaptal, waar nu nog het Musée de la Vie Romantique is gevestigd. Hij liet er twee ateliers bij bouwen, waar hij en zijn broer Henri konden werken, met nog een heel aantal assistenten om kopieën te maken of gedeelten van schilderijen op te zetten. Het werd een echt bedrijf en een trefpunt voor iedereen die iets voorstelde in de betere kringen van de stad.
Maar waar bleef de liefde? Die was er wel, maar kennelijk had Ary zijn oog laten vallen op iemand met wie hij geen huwelijk kon sluiten, vermoedelijk iemand uit de hoge kringen waarin hij nu verkeerde. Hoewel Parijs bol stond van de roddels over buitenechtelijke verhoudingen zag Ary kans zijn geliefde buiten de schijnwerpers te houden. Als huisvriend van de familie d’Orléans bewoog hij zich gemakkelijk onder de mensen en werd hij zelf ook een geliefd en gastvrij middelpunt van sociale en culturele genoegens.
Marijke van Vliet, cie. PR