In 1421 vond, zoals bij iedereen bekend, de Sint-Elisabethsvloed plaats. Tientallen dorpen van de Groote Waard verdwenen in het water en voor het merendeel herinneren slechts de straatnamen nog aan die dorpen. Een favoriet stukje van mijn ochtendwandelingen is dat stukje stad waar de straten de namen dragen van die vroegere dorpen. Niet vanwege de pracht van die straten, of liever straatjes, maar vanwege dat stukje geschiedenis dat door die straatnamen tot leven komt. Wat de denken van Almsvoet, Hoekenesse, Tieselens, Houweninge, Erkentruden en nog vele andere. De wandeling eindigt voor mij altijd in de Korte Scheidingsweg, een duidelijk bredere straat, pardon weg met huizen uit de vorige eeuw. 

In het museum start op 3 oktober de tentoonstelling gewijd aan de Sint-Elisabethsvloed, weliswaar een kleine tentoonstelling , maar wel zeer uniek. De vier beschilderde altaarpanelen, generaties later geschonken door de inwoners van Wielwijk aan de Grote Kerk en helaas niet bij elkaar bewaard, zijn nu samen te zien in ons museum. 

Reden genoeg om dit belangrijke stuk geschiedenis uitgebreider te bespreken. En wie kan dit beter doen dan Deborah Paalman. Zij neemt ons mee naar dat stukje verleden tijd dat voor Dordt en de bewoners uit de omgeving zoveel impact gehad heeft. De opgegraven dorpen komen aan bod en zij vertelt wat we weten over die dorpen die van de kaart verdwenen zijn. Daarnaast geeft ze aan hoe het huidige landschap tot stand is gekomen ten gevolge van die vloed.

Vooraf of na afloop van de lezing bent u ruimschoots in de gelegenheid de vier panelen in het museum te gaan bekijken.