We zijn weer open en de tentoonstellingen zijn verlengd, wat een feest! Naast Cuyp kunnen we dus ook weer naar de kleine expositie over de Sint Elizabethsvloed, die zo’n belangrijke rol speelde in de economische geschiedenis van Dordrecht. Na die vloeden (het waren er minstens drie!) verloor het stapelrecht van Dordrecht immers voor een groot deel zijn betekenis. Er kwam een einde aan de Dordtse gouden eeuw en andere steden namen op dat vlak de leidende rol van Dordrecht over. Dordrecht werd wel een vluchthaven voor vele bewoners van het verdronken land. Die van het dorp Wieldrecht schonken uit dankbaarheid een groot altaarstuk aan de stad. Na de reformatie verdween het uit het zicht. 

Het centrale paneel ging geheel verloren, we weten niet eens meer wat er op stond. De vier zijpanelen die we nu op de tentoonstelling zien vormden ooit de voor- en achterzijde van de twee deurtjes waarmee het gesloten kon worden. Aan de binnenzijde verbeeldde de heilige Elizabeth de christelijke caritas, het mededogen. De buitenzijde toonde Dordrecht, dat droog bleef in de overspoelde omgeving en een vluchthaven voor de omgeving bood. Geheel in lijn met de huidige actualiteit besteedt de tentoonstelling ruim aandacht aan het uiteenrafelen van feit en fictie, aan de gevolgen van klimaatverandering, aan leven met of strijd voeren tegen het water.