*Gedicht OUD WORDEN – Leo Stilma, schilderij Nadagen van August Allebé

Waar ik bang voor ben
is niet
de tijd dat ik kwijlen ga
mijn benen al bij bewegen
breken, dat ik gezichten even
snel verwissel als de dagen
en mijn stoel een schuilplaats
is tegen de boze wereld buiten.
Het is niet voor de tijd
dat mijn vrienden alleen
op oude foto’s lachen
de telefoon steeds rinkelt
voor rouw en berichten
over gladde natte straten
en afbrekende botten.
Het is voor de tijd
dat niemand meer
mijn voornaam weet
waar is bang voor ben.

** Gedicht zonder titel van Willem Hussem
Schilderij “In de branding” van Hendrik Willem Mesdag

Pensant à Dordrecht

Pensant à Dordrecht

Pensant à Dordrecht
je vois les ponts étroits
reliant les rives basses
des rues flottantes;

façades pittoresques
par rangs séculaires
plongeant au soleil
les maisons imposantes.

haute en couleur
dans la vitalité et
la vue sur toits et tours
s’éparpillant dans la cité;

au bord de l’eau
statues des vieilles places
formant des passerelles
entre tradition et modernité.

le ciel reflète la lumière
sur l’eau du port fluvial
nuages au-dessus de la ville
entourant les fleuves maternels;

dans tous les quartiers
on entend la voix de l’histoire
en plusieurs facettes
le changement perpétuel.

Maaike Noteboom

Pieter Oyens, L’amateur d’art, 1878/ Pieter Oyens, de kunstliefhebber, 1878

Le musée est une place pour amateurs :
Ils restent et regardent les objets avec attention,
oublient leur cadre,
disparaissant dans la peinture.
Qu’est-ce qu’ils voient ?
L’objet d’art ou leurs propres pensées ?

Marijke van Vliet
septembre 2017

Het museum is een plek voor liefhebbers :
ze blijven staan, kijken aandachtig naar de voorwerpen,
vergeten hun omgeving,
lijken te verdwijnen in het schilderij.
Wat zien ze eigenlijk ?
Het kunstwerk of hun eigen gedachten ?

John van ’t Slot, Sans titre (Anonymous Bear), 1980/John van ’t Slot, Zonder titel (Anonymous Bear), 1980

Je suis un ours, c’est vrai,
mais pas d’ici, cet paysage étrange.
Je me sens éloigné, tout seul et inconnu.
C’est pourquoi je me cache du monde.
Je vois les environs durs et arides,
à l’arrière de mon sac mes pensées vides.
Personne ne m’a vu, je ne me confie à personne,
Je suis un ours, est-ce vrai ?

Marijke van Vliet
septembre 2017

Ik ben een beer, dat is waar,
Maar ik ben niet van hier, van dit vreemde landschap.
Ik voel me vervreemd, helemaal alleen en ongekend.
Daarom verstop ik me voor de wereld.
Ik bekijk die harde en dorre omgeving,
achter mijn zak zijn mijn gedachten leeg.
Niemand heeft mij gezien, ik vertrouw me aan niemand toe,
Ik ben een beer, of is dat tocht niet waar?

M.J. Noteboom Cinq x Cinq

Je zou dit gedicht als volgt kunnen vertalen:
Vijf keer vijf is vijfentwintig
Laat gaan, laat voorbijgaan, de wereld draait vanzelf
Vrouwelijk en mannelijk omarmen elkaar
Wit tegenover zwart houdt polarisatie in
De betekenis van het schilderij is niet grijs: ieder ziet de wereld op een andere manier

Maar het kan uiteraard ook anders ……….