Extra aandacht voor: Anton Rooskens -‘De begroeting’ (1968)
Op het moment dat het zomerbericht bij u op de mat valt, heeft het Dordrechts Museum afscheid genomen van de Synode, van Otto Dicke en Ton Kraayeveld. Wat een bijzondere periode hebben we achter de rug, met als klap op de vuurpijl de aanschaf van het 16e-eeuwse portret van de familie Van Beveren, waarover u elders in dit blad meer kunt lezen. De nieuwe exposities moeten nog opgebouwd worden, die kon ik dus nog niet bekijken. Wat leuk dat ik u dan toch al een impressie kan geven van een schilderij dat in de tentoonstelling Beet! Vissen naar verborgen betekenissen te zien zal zijn. Met dit thema heeft ons museum weer een verrassende invalshoek gevonden om naar schilderijen te kijken en wellicht ook weer een nieuwe doelgroep tot een bezoek aan de tentoonstelling te verleiden: de vissers en/of visliefhebbers. Die waren duidelijk aan de beurt nadat de vogelaars bij Schouman al aan hun trekken waren gekomen.
In ons waterrijke land komen vissen op tal van schilderijen voor: in stillevens, in afbeeldingen van het dagelijks leven en als symbolen die met een dubbele betekenis levenslessen willen doorgeven. Moderne mensen hebben daar meer uitleg bij nodig dan hun voorouders uit de Gouden Eeuw, ik ben dus reuze benieuwd wat we nu weer gaan leren. Volgens de aankondiging moeten we rekening houden met seksuele bijbetekenissen, religieuze symbolen en verwijzingen naar welvaart. Kom maar op dus!
Het schilderij van Rooskens hangt gewoonlijk bij kunstminnende particulieren aan de muur. Hij maakte ooit deel uit van de Cobragroep, ging daarna zijn eigen weg en liet zich inspireren door Afrikaanse kunst. De begroeting is leuk om naar te kijken, kleurig en vrolijk makend. De vissen lijken om elkaar heen te draaien als mensen op een receptie, er is gezelligheid, vrolijkheid. Als iemand je verveelt, geef je een zwieper met je staartvin en bent zo bij prettiger gezelschap. Alleen het glaasje wijn in de hand, pardon, de vin ontbreekt. Een verborgen betekenis zie ik er nog niet in, maar dat hoeft ook niet. Moderne kunstenaars zijn vaak veel directer dan hun voorgangers, het is wat het is en wat je ziet. Daar valt nog genoeg bij weg te dromen. En wie weet maakt het bijschrift straks meer duidelijk.
Marijke van Vliet