“Drie Kronen.” (een poëtisch triptiek)
Dit poëtisch drieluik (“triptiek”) ontstond op 10 april jl. (“Goede Vrijdag”); tijdens het snoeien van de rozenboog voor ons huis zag ik Christus’ Doornenkroon, de Kroon van Koning Willem Alexander (Koningsdag, 27 april) en het “Corona”-symbool als “drie Kronen” in elkaars verlengde liggen (“Corona” betekent immers ook “kroon”).
Het laatste gedicht (“Corona”) is weergegeven in het VDM-Zomerbericht 2020
“Drie Kronen.” (een poëtisch triptiek)
De Kroon van Willem Alexander Koning der Nederlanden.
(Koningsdag, 27 april – Dodenherdenking 4 mei 2020)
Zijn kroning, ‘n ijzeren ritueel,
veel glitter, glamour, hoempapa.
’n koninklijk ceremonieel.
Zijn mantel/rood, zijn kroon/goudgeel, en scepter, de “regalia”.
“WA”, sinds zeven jaar onze vorst,
en groot-gegroeid in de loop der tijden.
Niet hoogverheven, geen hoge borst,
niet meer “Prins Pils” met heel veel dorst,
met Maxima steeds aan zijn zijde!
“Holland” zet zoden aan de dijk.
Een land, vol vóór- en wederstanden,
een waterland zover ik kijk,
voelt zich de koning nu te rijk
met deez’ Koning der Nederlanden!
Z’n “Dam-speech” stond echt als een huis!
“WA” sprak waarlijk als een krijger
zijn volke toe achter de buis,
en schiep een band van huis tot huis,
als eens ‘voorvaar’, Willem de Zwijger!
Dodenherdenking met zijn krans ..
’n waar Vader des Vaderlands!
Christus’ “Doornenkroon.
(Goede Vrijdag, 10 april 2020)
Vanochtend snoeide ik de roos
rond ’t gotisch boogje voor ons huis,
vol stekels – ik bleef niet vlekkeloos ..
Het is Goede Vrijdag, vol tableaus
van Jezus, hangend aan Z’n Kruis ..
Hij liep toen lijdend door de straten
van het aloude Jeruzalem,
na het martelen door Romeins’ soldaten,
met forse knuisten, zonder rem ..
kreeg, na het volks gehoon en toornen,
óók nog een kroon van scherpe doornen ..
Hij droeg Zijn lot, zwijgend, gelaten!
‘n grove lap als “koningsmantel”,
als “scepter” ’n dorre hysopstengel,
kreeg Zijn imago toch ’n kantel,
voor de Zoon van God toch erg gênant wel,
Zijn schreeuw blijft doof voor God en Engel.
De “kroon” diep in Zijn huid gedrukt,
bloed stromend langs Zijn beide slapen,
met in Zijn lijf de diepe japen
van speer en spijkers; zwaar gebukt
onder Zijn kruis, steeds moed aan ’t schrapen ..
Met een diepe zucht, zonder geluid,
blies Hij Zijn laatste adem uit.
“Corona.”
(voorjaar 2020)
Nu zucht de mensheid onder het juk,
geheten – naar z’n vorm – : “Corona”..
Men voelt, hier nadert ongeluk,
want magere Hein dreigt in persona!
Geen “kroon” die ons bescherming biedt,
bij al ons aardse doen en streven.
’n onzichtbaar kwaad – zó hypocriet –
laat het hele mensdom angstig beven!
Gestart in China, in Wuhan,
brengt het wereldwijd ons quarantaine.
“Corona” houdt ons in z’n ban!
Op de IC’s, naakt, zonder gêne,
vecht – arm of rijk, ’t is om ’t even –
al wie besmet is voor z’n leven ..
Al het intellect onder de zon
is vleugellam, zonder pardon!
Een virus, met zovele “duiders”
met ’n nieuw begrippenarsenaal ..
Goede en slechte klokkenluiders ..
De overheid spreekt ferme taal :
“Deez’ pandemie vraagt wereldwijd om daadkracht, nieuwe wetten!”
“Wij dienen onder deze strijd de schouders ferm te zetten!”
En zó ontstaat “een nieuw normaal”,
wordt ‘t leven stilaan wat concreter,
op afstand : ANDERHALVE METER.
Misschien dat wij straks weer ontdooien,
maar dit onvoorziene “Paard van Troje” verraste ons toch allemaal!
Beste VDM-vrienden,
Veel Wijsheid! Geduld! Sterkte! Houdt de zonzij! En blijf Leven!
mei 2020.
Edmond Jaspar